Naar aanleiding van (een deel van) deze beelden heb ik wat conclusies kunnen trekken. De twee sterkste beelden uit de sequence zijn naar mijn mening de twee onderstaande beelden.
Het valt me op dat dit beeld sterk is omdat je alleen maar het idee hebt dat er mogelijkerwijs iets moois binnenin de esthetisch niet zo sterke buitenkant huist. Als de deurtjes helemaal open zijn dan blijft er niets meer over om te fantaseren en is hetgeen zich binnenin bevindt misschien minder mooi dan je jezelf voor had gesteld. Het doet de schoonheid binnenin dus goed om niet alles te onthullen. De wetenschap dát er een mooie binnenkant is, is waardevoller dan deze binnenkant door en door te kennen.
Het valt me ook op dat er om een glimp op te vangen van een eventuele mooie binnenkant er altijd interactie of communicatie nodig is tussen twee mensen/objecten/entiteiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten